|   
                          
              ชีวิตคนเรานั้น แท้จริงคือการเดินทางชนิดหนึ่ง ซึ่งเดินจากความที่เต็มไปด้วยทุกข์ไปยังที่สุดจบสิ้นของความทุกข์ที่ตนเคยผ่านมาแล้วนั่นเอง 
              ไม่ว่าผู้นั้นจะทราบหรือไม่ทราบรู้สึกหรือไม่รู้สึกชีวิตก็ยังคงเป็นการเดินทางเรื่อยไปอยู่นั่นเองเมื่อเดินไปทั้งไม่ทราบก็ย่อมมีความระหกระเหินบอบช้ำเป็นธรรมดา การเดินทางของชีวิตนี้ มิใช่เป็นการเดินด้วยเท้า 
              ทางของชีวิตจึงมิใช่ทางที่จะเดินด้วยเท้าอีกเช่นเดียวกัน บัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อนได้พากันสนใจใน 
              ทางชีวิต กันมากเป็นพิเศษในฐานะที่เป็นทางของจิตอันจะวิวัฒน์ไปในทางสูงซึ่งจะได้ไปสูงกว่าทางวัตถุหรือทางกายอย่างที่จะเทียบกันไม่ได้เลย สิ่งที่เรียกกันว่า ทางๆ นั้น 
              แม้จะมีสายเดียวก็จริง ตามธรรมดาต้องประกอบด้วยองค์คุณหลายประการเสมอทางเดินเท้าทางไกลแรมเดือนสายหนึ่งจะต้องประกอบด้วยสะพานร่มเงา 
              ที่พักพาอาศัยระหว่างทางการอารักขาคุ้มครองในระหว่างทางการหาอาหารได้เสมอไปในระหว่างทางฯลฯ 
              ดังนี้เป็นต้น ฉันใด ทางชีวิตแม้จะสายเดียวดิ่งไปสู่ความพ้นทุกข์ก็จริงแต่ก็ต้องประกอบไปด้วยองค์คุณหลายประการฉันนั้น 
               ศาสนา เป็นองค์คุณอันสำคัญโดยช่วยให้ชีวิตนี้มีความสดชื่นเยือกเย็นพอที่จะเป็นอยู่ไม่ร้อนเป็นไฟเช่นเดียวกับน้ำเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงพฤกษชาติให้สดชื่นงอกงามอยู่ตลอดเวลาฉันใดก็ฉันนั้น ปรัชญา เป็นองค์คุณที่ช่วยให้เกิดอุดมคติ 
              อันมีกำลังแรงในการที่จะกระตุ้นให้ปฏิบัติตามศาสนา หรือหน้าที่อื่นๆ 
              ทำให้เกิดความเชื่อ ความเพียรและคุณธรรม อื่นๆที่เป็นตัวกำลังสำคัญด้วยกันทั้งนั้นอย่างมากพอที่จะไม่เกิดการท้อถอยหรือโลเลหรือหันหลังกลับ 
              โดยสรุปก็คือช่วยให้มีความเป็น นักปราชญ์หรือมีปัญญาเครื่องให้ดำเนินตนไป 
              จนลุถึงปลายทางที่ตนประสงค์ วิทยาศาสตร์ ช่วยให้เป็นผู้รู้จักเหตุผลและให้อยู่ในอำนาจแห่งเหตุผล 
              เพื่อให้ชีวิตนี้ไม่หลับหูหลับตาเดินไปอย่างโง่เง่างมงายซึ่งจะทำให้เดินไม่ถึงหรือถึงช้าและไม่ได้รับผลเป็นที่พอใจ ศิลปะ โดยเฉพาะก็คือศิลปะแห่งการครองชีวิต 
              หรือการบังคับ ตัวเองได้ช่วยให้ชีวิตนี้ดูแจ่มใสงดงามน่าชุ่มชื่นใจ 
              น่ารักใคร่นำมาซึ่งความ เพลิดเพลินในการก้าวหน้าไปด้วยความรู้และการกระทำที่ดูงามทั้งในเบื้องต้นท่ามกลางและเบื้องปลาย ภูมิธรรม คือธรรมสมบัติหรือความดีความจริง 
              ความยุติธรรมที่ประกอบอยู่ที่เนื้อที่ตัวช่วยเหลือให้เกิดบุคลิกลักษณะอันนำมาซึ่งความเลื่อมใสความไว้วางใจความน่าคบหาสมาคมจากชีวิตรอบข้างทำให้ชีวิตนั้นตั้งอยู่ในฐานะเป็นปูชนียบุคคลเป็นที่พึ่งแก่ตนเองได้และเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวของชีวิตทั้งหลาย ความรู้ ช่วยให้มีความสามารถในการที่จะใช้ความคิด 
              และการ วินิจฉัย สิ่งต่างๆได้อย่างกว้างขวางในการตัดสินใจ การค้นคว้าทดลองการแก้ไข 
              อุปสรรค และอื่นๆในอันที่จะให้เกิดผลในการครองชีพการสมาคม และอื่นๆที่จำเป็นทุกประการโดยสมบูรณ์ สติปัญญา ช่วยให้เกิดสมรรถภาพหรือปฏิภาณในการดำเนินงานของชีวิต 
              ให้สำเร็จลุล่วงไปได้ตามแนวของความรู้ทำให้งานของชีวิตทุกชนิดทุกระดับดำเนินไปได้โดยง่ายโดยเร็วโดยสมบูรณ์และปลอดภัยโดยประการ 
              ทั้งปวง  อนามัย ช่วยให้มีกำลังกายอันเป็นบาทฐานแห่งกำลังใจ 
              มีความแคล่ว คล่องว่องไวอาจหาญร่าเริงสะดวกกายสบายใจในการเป็นอยู่ของตนทำกายนี้ให้เป็นเหมือนม้าที่เจ้าของเลี้ยงดูอย่างถูกต้องที่สุดแล้วสามารถเป็นพาหนะนำเจ้าของไปสู่ที่มุ่งหมายได้ฉันใดก็ฉันนั้น องค์คุณ ๘ ประการนี้ กำลังรวมกันเป็นทางสายเดียวของข้าพเจ้า 
              ช่วยให้ชีวิตของข้าพเจ้าดำเนินไปได้อย่างเป็นที่พอใจมากจนถึงกับนึกอยากจะยืนยันแก่เพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตายทั้งหลายว่า 
              จงลองเดินทาง สายนี้อันประกอบด้วยองค์คุณ ๘อย่างนี้ดูบ้างเถิดผลในโลกนี้คือ 
              ทรัพย์ชื่อเสียงและมิตรภาพก็ตามผลในโลกหน้าคือสุคติก็ตาม และผลอันสูงสุดพ้นจากโลกทั้งปวงคือนิพพานก็ตามจักเป็นสิ่งที่หวังได้ครบถ้วนโดยไม่ต้องสงสัยเลย 
               องค์คุณทั้ง ๘ นี้ต้องมีครบถ้วนพอเหมาะส่วน 
              และเข้ากันสนิทพร้อมที่จะส่งเสริมซึ่งกันและกันอยู่ตลอดเวลา จึงจะสำเร็จเป็นตัวทางและเป็นการเดินทางในตัวมันเองอยู่แล้วทุกขณะไม่มีการถอยหลัง โลกทุกวันนี้ มีอะไรๆมากเกินไป 
              ในทางที่จะผูกพันธ์ชีวิตนี้ให้ตกอยู่ภายใต้อำนาจของสิ่งบีบคั้นเผาลน 
              เผลอไปเพียงนิดเดียวก็จักลื่นไถลลงไปในกองเพลิงชนิดที่ยากจะถอนตัวออกมาได้และถึงกับตายอยู่ในกองเพลิงนั้นเป็นที่สุด 
              เพราะเหตุนั้นจึงเป็นการสมควรหรือจำเป็นสำหรับชีวิตทุกชีวิต ที่จะต้องแสวงหาทางและมีทางของตนอันถูกต้องปลอดภัย 
              เพื่อก้าวหน้าไปสู่ความสะอาดหมดจดสว่างไสวและสงบเย็นสมตามความปรารถนาไม่เสียทีที่ได้เวียนมาในเกลียวแห่งวัฏฏสงสารจนกระทั่งมามีชีวิตในวันนี้กับเขาด้วยชีวิตหนึ่ง โลกทุกวันนี้มากไปด้วยขวากหนาม 
              อันเป็นอันตรายมากยิ่งขึ้นเพียงใดชีวิตนี้ก็ต้องเพียบพร้อมไปด้วรคุณธรรมและสมรรถภาพอันจะเป็นเครื่องป้องกันและแก้ไขอันตรายนั้นๆมากขึ้นเพียงนั้น 
              เพราะฉะนั้นอย่างน้อยที่สุดเขาจะต้องมีหนทาง อันประกอบไปด้วยองค์แปดประการดังกล่าวทางไปของชีวิต 
              ในด้านจิตหรือวิญญาณของเขาผู้นั้นจึงจะก้าวไปด้วยดี คู่กันไปได้กับการก้าวหน้าในทางวัตถุ 
              หรือทางกายของโลกแห่งสมัยนี้อันกำลังก้าวกันไปอย่างมากมาย จนเกินพอดีหรือผิดส่วนไม่สมประกอบจนทำโลกให้ระส่ำระสายเป็นประจำวันอยู่แล้ว ทางชีวิตแห่งสมัยนี้โลดโผน โยกโคลง 
              ขรุขระ ขึ้นๆ ลงๆยิ่งกว่าสมัย เก่าก่อนเกินกว่าที่จะดำเนินไปได้ง่ายๆโดยการใช้วิธีการง่ายๆ 
              สั้นๆเหมือนที่ แล้วมา นับว่าเป็นโชคดีของพุทธบริษัทเรา ที่เรามีพระพุทธศาสนาอันแสนประเสริฐของเรา 
              ซึ่งอาจจะอำนวยสิ่งต่างๆอันเป็นองค์คุณ ๘ ประการนั้นให้แก่เราได้อย่างครบถ้วน 
              พุทธศาสนาของเรามีเหลี่ยมพรายอันสมบูรณ์แล้ว แต่เราจะเพ่งดูกันในเหลี่ยมไหนก็มีให้ดูเป็นให้ได้ครบทุกอย่างทุกเหลี่ยม พุทธศาสนา ในฐานะที่เป็นทั้งศาสนา 
              เป็นทั้งปรัชญาเป็นวิทยา ศาสตร์เป็นศิลปะแห่งการครองชีวิตเป็นภูมิธรรมที่พึงประสงค์ของมนุษยชาติเป็นความรู้ที่ครบถ้วนเป็นสติปัญญาที่คล่องแคล่วและเป็นอนามัยทั้งทางกายและทางจิตเหล่านี้ 
              แต่ละเหลี่ยมๆ นั่นเอง นับเป็นองค์คุณครบทั้ง ๘ ประการที่รวมกันเข้าเป็นตัวทางและเป็นการเดินทางพร้อมกันไปในตัวดังที่กล่าวแล้ว ข้าพเจ้าขอชักชวนเพื่อนร่วมการเกิด 
              แก่ เจ็บ ตาย ทั้งหลายให้สนใจในทางอันเอกอันเป็นทางดิ่งไปสู่ความสิ้นทุกข์ของบุคคลผู้เดียวแต่ละคนๆ 
              ทางนี้ ข้าพเจ้าขอชักชวนให้พร้อมใจกันต่อสู้โดยทุกวิถีทางเพื่อให้ทางๆ 
              นี้ยังคงเปิดเผยปรากฏอยู่เป็นทางเดินของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ข้าพเจ้า ขอชักชวนมิตรสหายทั้งหลาย 
              ให้สละแม้กระทั่งชีวิตเพื่อป้องกันหนทางอันนี้เอาไว้ให้ยังคงอยู่เป็นทางรอดของตนเอง 
              และของเพื่อนสัตว์ทั้งหลายตลอดกาลอันไม่มีที่สิ้นสุด ในนามแห่งพระพุทธองค์ผู้ทรงประกาศความจริงสากลแห่งมนุษยชาติทั้งมวล 
               พุทธทาสภิกขุ ๑ กันยายน ๒๔๙๕ จากหนังสือ อกฺขาตาโรตถาคตา.
   
               
 
 |